‘Eén team, ‘één ploeg, één elftal!’, schallen elf schorre mannenstemmen in koor door onze koptelefoon. Ze hebben er woest veel zin in. Hun tegenstander niet minder. Er staat tenslotte wat op het spel: Zwaluwen Utrecht 1911 tegen FC Almere, en dat met veel publiek in een stralende avondzon, op de groene velden in Kanaleneiland.

Na een reeks absurde en kolderieke experimenten, waarin onder andere het ‘kwaad’ tot as vergruizeld in een urn wordt opgevangen en het volwassenpubliek op ludieke wijze wordt gewezen op zijn voorbeeldfunctie, ontspoort de boel prettig in een woedende rap waarin alle scheldwoorden ritmisch zijn weggepiept.

“Je snapt meteen waarom toneel zo mooi is. (…) Drie spelers met het vermogen om niet alleen de woorden te laten fladderen maar ook heel hun lijven. De schakelingen, de slapstick-toverij, het flitsend handenwerk en de geestige mimiek – het gebeurt voor je neus, je zit erbij, je kijkt ernaar en je gelooft je ogen niet. Ze kunnen echt vliegen. Ook al is dat niet waar. Zo wou Matthijs dat.”

Floyd en Henke weten precies hoe ze het publiek bij alles moeten betrekken en zorgen er voor dat je aandacht geen seconde verslapt.

“René Geerlings managed to create a true iPad show in the form of classic vaudeville. The special iPad direction of Bram de Goeij truly pays off as well as the alert performance of the musical men with teasing roles.” ****

“Het soort voorstelling dat je begrip van de wereld een kwartslag draait. Alledaagse termen krijgen een nieuwe betekenis.”

Wat een mooie voorstelling afgelopen zondag in tante Truus. Echt heel mooi en knap opgezet en gespeeld! Deze voorstelling verdient het in heel Nederland te worden gespeeld. Zo mooi en grappig en luchtig het thema van pesten en discrimerenen uitgewerkt. Ook het publiek leek erg divers. Weinig elitaire randstedelijke types ( behalve wij natuurlijk☺)maar bovenal lokalo’s , althans zo leek het!!! Ik heb nu al spijt dat ik niet eerdere voorstellingen heb bezocht…